O nas

Nasze powołanie w Kościele jest całkowicie ukierunkowane na modlitwę i kontemplację, przez zachowanie rad ewangelicznych.

Żyjemy według Reguły «pierwotnej», powstałej na początku XIII wieku, w małej wspólnocie siostrzanej opartej na samotności, modlitwie i ubóstwie.

Całe życie Karmelitanek Bosych jest poświęcone modlitwie za Kościół, kapłanów, teologów i zbawienie wszystkich ludzi. W życiu naszej świętej siostry Teresy od Dzieciątka Jezus ujawnił się wymiar misyjny powołania karmelitańskiego.

Charyzmat

W XVI wieku św. Teresa od Jezusa odnowiła Zakon Karmelitański pragnąc odpowiedzieć na potrzeby rozbitego przez Reformację Kościoła. Przywróciła zachowywanie "Reguły pierwotnej" w Zakonie ożywiając je nowymi intencjami apostolskimi. Włączyła też w swoje dzieło reformy św. Jana od Krzyża i w ten sposób powstał Zakon Karmelitanek Bosych (1562) i Karmelitów Bosych (1568)

Święta ożywiła nowym zapałem kult Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel; swojej rodzinie zakonnej zleciła jako dziedzictwo komunię z biblijnymi prawzorami, prorokami i wielkimi Ojcami Karmelu (por. Konstytucje Karmelitanek Bosych)

Jak Eliasz -

trwają w obecności Boga – w samotności i milczeniu

„Karmelowi właściwy jest klimat modlitwy i samotności” (z Konstytucji)

„Nieustanne poszukiwanie Boga w samotności jest jakby «wyjściem», odejściem na «pustynię», gdzie On pociąga i wyprowadza, aby mówić do serca (por. Oz 2, 16)” (z Konstytucji)

Życie Karmelitanek Bosych przenika duch kontemplacji. Zalecenie naszej reguły, „aby nieustannie rozważać słowo Boże i czuwać na modlitwie”, realizujemy poprzez ciągłą pamięć o Bogu podczas spełniania swoich obowiązków

  1. image5
  2. image6cela
  3. image7oratorium - chata św. Józefa
  4. image423oratorium - grota Eliasza
  5. image422w oratorium